H.K

İnsan kendini nereye ait hisseder? Neden bu kadar çabalarız ait olabilmek için? Bir vatana, bir aileye, bir aşka, bir eve, bir insana… Belki de asıl çabamız, dünyaya ait hissedebilmek içindir. Klişe olsa da sıkça hatırlanan bir söz vardır: “Dünya, hassas kalpler için bir cehennemdir.” Gerçekten de öyle midir? Herkes kendi cehennemini ya da cennetini kendi mi yaratır? Ve herkes bu dünyaya ait olmak zorunda mıdır? Belki de bazı kalpler, ait olmadıkları bir yerde atmaya çalışıyordur. Bugün yaşadığımız dünyada her şeyin merkezinde para var. Tüm mutsuzluklarımızın temelinde de o yatıyor. Para, bir araç olması gerekirken artık bir amaç haline geldi. Parayla mutluluk, parayla aşk, parayla huzur; hatta bir yere kadar sağlık bile satın alınabiliyor. Para güçtür, metadır, iktidardır... Ama sonunda dönüp baktığımızda, sadece bir kâğıt parçasıdır. Maaşlı çalışanlar sabah akşam işte. Çoğu, yaptığı işi severek değil, zorunda olduğu için yapıyor. Gün boyunca gökyüzüne bakmıyor, güneşin tenin...

  “Zihinsel Cennet: Ülkemde Bir Yaz Masalı” Temmuz 2025 Demek isterdim ki: Ne güzel bir yaz günü… Kuşlar gökyüzünde özgürce süzülüyor, çocukların neşesi sokakları sarıyor. Kadınlar mutlu, hayvanların yediği önünde, yemediği arkasında. Herkes sıraya girmiş, birbirine iyilik yapmak için yarışıyor. Ülke desen, sanki cennetten bir köşe. Coğrafi olarak değil, zihinsel olarak… Ağaçlar dans eder gibi salınıyor rüzgârda. Gölgesine sığınan bizlere sıcak bile işlemiyor artık. Dünyanın dört bir yanından insanlar geliyor ülkemize. Kültür-sanat festivalleri düzenleniyor, gastronomi etkinlikleri yapılıyor. Sağlıklı yaşamak bir zenginlik göstergesi değil artık, bir hak. Zaten zengin-fakir ayrımı da kalmamış. Evet, kazançlar farklı olabilir ama biz sosyal bir devletiz. Herkesin bir evi, küçük de olsa ekili bir tarlası var. Elektrik, su, ısınma, barınma... Bunlar devletin güvencesinde. Adalet mi? O da yerli yerinde. Belediye başkanımızı, cumhurbaşkanımızı kendimiz seçiyoruz. Seçimlerde adalet...