H.K

Bu sene İzmir de neredeyse hiç kış yaşamadık. Hava hep bahar gibiydi. Fakat artık mart aynın ortası olunca dalların tomurcuklandığını,yeşillendiğini ,pembe beyaz çiçekler açtığını gördük ya... Gönlümüzün yaylarının gevşediği,içimizin pır pır ettiği , elimize kese kağıdı içinde tuzlanmış çağlaları alıp kıtır kıtır yediğimiz en sevdiğim zamana geldik. Baharda ıslatılıp tuzlanmış çağla yemezsem o bahar bana gelmemiştir henüz. Hemen arkasından yeşil can erik ve de hıdırellez...Cemreler mi? onlar çoktan düştü. Geçen hafta suya düşmüş sonuncusu. Yani anlayacağınız dostlar bahar geldi... Bahar gelince gönül yayları gevşediğinden midir bilinmez ,düğün ,nişan mevsimi de gelmiş demektir. Bakalım bizim aileyi de bir düğün bekliyor bu yaz... Düğün demişken; eğer sizi de bekleyen bir düğün varsa gelin tavsiyelerime göz atın bakalım; Her tasarım kendine özeldir. Her düğün de öyle!!! Öncelikle yazları düğün salonları çok yoğun olduğundan hele ki düğünü  hafta sonu planlıyorsanız ...

Ey ahali duyduk duymadık demeyin evleniyorum... İşte yanımızda bir çığırtkan olsa,padişah fermanı gibi dünyaya duyurmak isteriz biz bayanlar evlendiğimizi... Kadını ezmek değil söylediklerim. Bir kere bende bayanım. Ama işin doğrusu da bu. -Aman ben evlenmeyi hiç düşünmüyorum. diyen güzel kızlarımız   Sevdikleri erkekten evlenme teklifi alır almaz hemen kabul ederler. Bu işin kuralı budur. Hemcinslerin yanında aman napıcam evlenicem ile başlayan konuşma tekliften sonra erkek arkadaşın yanında aman sen bunca zamandır nerelerdeydin faslına geçiyor. Anlayacağınız kızlar  biz hep bu günün hayalini kuruyoruz aslında. Hele evlenmek için biraz geç kaldıysak içimizde fırtınalar kopuyor. İtiraf edin kendinize haydi...O çok sevip kahkahalar ile güldüğümüz filmleri hatırlayın,Hadi İnşallah,Kocan Kadar Konuş, Bridget Jones ya  Pucca nın  Kitapları... Benim de düğün hayalim gelinlik hayalim hatta aile yaşamının hayalini kurduğum yaşlarım kendimi yeni bildiğim yaşlarım 1...

Urla benim için özeldir. Çok severim Urlayı. Çocukken hep anneannemden dinlerdim. Urla iskeleyi isterdi çok. Gidip orada çay içsin keyif yapsın çok hoşuna giderdi. Tabi kaç kez nasip oldu da gitti bilemem. Ama ben küçüktüm bir kere beraber gittiğimizi hatırlıyorum. Masalara servis yapılıyordu.Tabi çocukken  o kadar masum oluyorsun ki sipariş üzerine geldiğini düşünemiyorsun. Dedim ki -anneanne bize neden patates kızartması getirmiyorlar. Şöyle bir durdu anneannem baktı bana yere oturmuştum parmaklıklardan ayağımı denize uzatmış denizi izliyordum. Meğer paraları sadece çaya yetecek kadarmış ama bana yinede patates söyledi hemen. Baktım 5 dak sonra patates önümde ne mutlu olmuştum. 32 yaşındayım bir daha o lezzette patates yemek nasip olmadı. Anın güzelliğinden olsa gerek. Ben eşimle evlenmeye de burda karar verdim.Bir kış günüydü sanırım şubat ayıydı. O zaman arkadaştık daha. Çeşmealtına doğru giderken gelin kayanın orada bir cafe var denize nazır.Oranın kapalı bölümünde oturuyo...