2 Yaş Sendromu-Terrible Two

Kimisini teğet geçerken ,kimi anneyi dolayısı ile de Çocuğu oldukça zorlayabiliyor 2 yaş (diğer adıyla erken ergenlik sendromu) sendromu. Kimisi de çocuğun huyu nasılsa öyle devam ediyor.

ne diyosun anne sen pozu

Okuyup edindiğim bilgiye göre bu sendromun temel nedeni bebeğin artık yürüyüp konuşması ile bebeklikten çıkıp çocukluğa hatta bireyliğe adım atıp kendini ispatlama isteğinden doğuyor. O yüzden bu yaşta başlayan ben yaparımlar uzayıp gidiyor. İnatlaşma,ağlama krizleri hayırdan anlamaması da cabası. Giyinmez,soyunmaz,yemez,yapma dersin yapar,yap dersin yapmaz.

Peki doktorların gözünden değilde (tıp ve çocuk gelişimi ile edindiğim tıbbi hiçbir bilgim olmadığını söylemek isterim) anne içgüdüsüyle anne ve baba olarak ne yapabiliriz? Kendi çocuğumdan ki tam sendromun orta yaşında 27 aylık bir kız çocuk annesi olarak gördüklerimi yazayım istedim size...

sen şimdi görürsün pozu

Ne yapabiliriz? canımız ,evladımız bazen çok kızıyor hatta sesimizi yükseltiyor bağırıyoruz. Bu dönemde sadece çocuğa hak veren aile ve arkadaş bireylerini kendinizden uzaklaştırın bir kere. Neden mi? zaten siz yaptığınız davranışın karşısında o ezikliği vicdanı yaşarken birde dışarıdan hiç kimsenin sizi suçluymuşçasına yargılamasına izin vermeyin. Benim ailem de de oluyor ve çok kırılıyor ,çok yıpranıyorum. O yüzden öncelikle kendinizi sınavdan geçirin lütfen. Sakin kalmayı öğrenelim hep beraber.

Benim kızım tüm çocuklar gibi iyi huylu bir çocuk. Ama kimi çocuk özünde ne kadar iyi ve masum olsa da asabi olabiliyor. İşte benim kızım onlardan değil gayet sakin bir çocuk. O yüzden zaman zaman çok zorlansam da aslında 2 yaş sendromu bize sadece değip geçiyor. Tabi şimdilik...

kim söyledi sana bunu pozu

 Üstünü giydirmekte ,üstünü soymakta ,bez değiştirmede,yıkanmada, uykuya geçme sırasında(ilk uyuyalım dediğim an sonra geçiyor) zorlandığım oluyor. Hele biraz ateş varsa ve ilaç içecekse yandık. O yüzden hasta olmasından en ufak bir soğuk algınlığından bile tırsıyorum çünkü şurup veremiyorum.

Tüm bu saydıklarım bazen çok şiddetli olup beni zıvanadan çıkarabiliyor. (%30 böyle %70 sakin diyelim) Ama birde günün %100 lük kısmında çocuklarıyla mücadele halinde ki canım annelere ne demeli. Ben %30 da zıvanadan çıkarken %100 sendromlu anne ne yapacak? İnanın konu evlat olunca gerçekten çok zor. Evde olan anne kendine vakit ayıramayıp bunaldığı için zor,çalışan anne çocuğa karşı sürekli kendini eksik hissettiği için vakit ayıramadığı için zor.

Bizim anne-baba olarak yapabileceğimiz tek şey sinir anında uzaklaşmak sanırım. Yoksa bağırıp kendimizi vicdanımızla baş başa bırakıp daha çok üzüleceğiz. Çok değil 15 dak. sonra vicdanın dürtmeye başlayacak çünkü. O yüzden anne,babadan destek almalı ve kendini biraz rahatlatmalı... Bazen biraz oluruna bırakıp (yaptığı şey kendine zarar vermeyecekse) onu izleyip ilgisini başka yere çekmek olmalı. Gelin canım anneler hepimiz böyle yapmaya çalışalım. Çünkü bu da geçecek. Elimizden geldiği kadar sabredelim. Şunu bilelim ki bize böyle davranan çocuğumuzun amacı bizi sinir etmek değil. Hemde hiç değil. O sadece ben varım buradayım diyor. Hemde sizi çok seviyor.

sendromum var üstüme gelmeyin pozu

Peki çocuk gözünden nasıldır?

• 2-4 yaş arasında gözlemlenebilen bir durumdur.
• Bebeğin bireyselleşip kendini ispat etme çabasından doğar.
• Ağlama krizleri çokça olabilir.
• Kurallara uymakta zorlanır.
• Keşfetmeye başlar. Artık bazı şeyleri kendi yapabileceğini fark eder ve siz yapmak için müdahale ederseniz hırçınlaşır.( Bırakın biraz döksün ama kendi yesin. Halı koltuk kirlensin temizlenir. Ama çocuğunuz başarmayı tatsın)
• Sizden gelecek güven duygusuna sahiplenilmeye hala ihtiyacı olduğu için tamamen sizden vazgeçmesi mümkün değildir.
• Öfkesini zarar vermeden öğrenmesi gerekir. Burada en büyük rol model sizsiniz. Sizin olaylara verdiğiniz tepkilerin aynısını verecektir. Kesinlikle ŞİDDETE hayır.  Her türlüsüne hayır.
• Aşağılamak hakaret etmekte şiddettir.Çocuğun gelişimine ,duygusal ,ruhsal dünyasına şiddettir. Siz ona rehber olmak zorundasınız o yüzden çocuğunuz yanınızdayken ki tavırlarınıza özellikle dikkat edin. Edelim.
• Kurallar ve rutinler çocuğun kendini güvende hissetmesini sağlar. Kurallar yerinde oldukça kötü değildir. (anneanne -dede- hısım, akrabanın dediğine bakmayın. Çocuğun sağlıklı gelişimi için kurallar var olmalıdır.) 
• Çocuk anne ve babadan korkmamalı kurallarla sağlıklı ve sevgi dolu yetişmelidir. (Burada bahsettiğimiz ruhun sağlıklı olması,birey olmak.)
• Çocuğunuzun kendi başına bir şey yapabilmesini destekleyin.
• Seçim yapmasına izin verin
• Ve unutmayın çocuğun sendromuna sebep olan aslında onlar bir şey yapmak isterken ki bizim onlara gösterdiğimiz tavır. Bu sebeple sendrom yaşıyorlar.O yüzden sendromsuz olalım.
• Ödül vermek kimine göre doğru kimine göre yanlış . Ben henüz kararsızım . İlgili kitabı daha okuyamadım.(yarısındayım)

Bol gülücüklü ,sendromsuz, oyun dolu günler hepimizin olsun...